Page 94 - Crisis-16
P. 94



Creación en aragonés


Francho Nagore Laín







(Zaragoza, 1951) es licenciado en Filología Románica por la Universidad de Zara- 
goza y doctor y profesor titular en esta misma institución (Campus de Huesca). Como 

 lólogo ha dedicado su vida a investigar la lengua altoaragonesa en la época moderna y 

a promover su difusión y normalización. Fue uno de los fundadores del Consello d’a Fa- 
bla Aragonesa, asociación que presidió desde sus inicios, en 1978, hasta 2004.

Sus primeros estudios se centraron en el aragonés de Panticosa y su tesis doctoral 

versó sobre la «Crónica de San Juan de la Peña» («Coronica de San Chuan d’a Peña»), una 
de las principales obras en aragonés del siglo XIV, publicada en 2003.

Como escritor en lengua aragonesa tiene publicados los poemarios Sospiros de l’aire 

(1971), Cutianoagüerro (1977), Purnas en a zenisa (1984), Baxo a molsa (1999) y Astí bi son (2018).


Anotación biográ ca y selección de textos, Mario Sasot.








Baxo a molsa


Solo por isto luitamos
Nuestra
Azul enchenebrito de chinero

ra libertá que agora
Solo por isto luitamos: encara nos manca,
Filorchas de cotón s’esbriznan

porque Aragón siga nuestro
y que luitando chuntos
en l’azul enchenebrito de chinero. 

y porque a boz de o pueblo imos á conquistar-la.
Pasa un auto; dimpués un atro. 
no siga más manullata. Porque Aragón no quiere
Piular de paxaros y roñar de motors 

Porque queremos fer nuestros estar una tierra esclaba. S’ameran con bel ruido inde nito 

o poder y a parabra,
¡Entadifuera qui furtara sudor
Que naxe de a chen y de as carreras. 
nuestras
que fa ra chen que triballa! De bel taller plegan trucos de metal. 

as tierras y as auguas, ¡Entadifuera no solamén qui esclafa, Un falcón -u alforrocho-

nuestras,
sino también qui engaña!
se dixa esbarizar por l’aire,
nuestras tamién as fabricas, Libertá ta a nuestro Pueblo, astí alto en o fundo de o zielo, 

as escuelas y amostranzas, ¡Libertá!
puyando amoniquet pero lixero

nuestras as pistas ubiertas en amplos zerclos tobos
con as falzes y as dallas, Dende o fundo de as minas
enta ras fuens de o zilenzio. (mayo de 

nuestros os campos de trigo dica ras sierras más altas.
1987)

d’alfalzes y remolacha, ¡Libertá!
nuestras
Dende as tucas de os mons

as minas de  erro,
Dica nuestras mesmas almas. (mayo 

nuestros también os carbons, de 1977)
Alto tajo
nuestras asugas y o zierzo

y a fuerza que os ríos baxan. Ye un inte azul

Nuestro y mui nuestro
de sonoro silenzio
lo sol,
sospirando en soledá. (agosto de 1988)

que no solamén sucarra, 

nuestra ra vida,
a boz y a fabla.

Nuestra,

nuestra ra fabla,
a que siempre avió d’estar

a fabla de a nuestra casa.


94

   92   93   94   95   96